Burnout
Met volle vaart vooruit… totdat je crasht?!

Waarschuwingen langs de weg naar een burnout:
– de kracht van vitaliteit (zie ADHD: raceauto)
– de uitdagingen van het moderne leven
– eigen grenzen kennen en bewaken (draaglast-draagkracht)
– zelfreflectie, zelfkennis en waardering

Voorkomen en/of herstellen van burn-out
Met aandacht voor: energiek worden en blijven; voorwaarden en grenzen; onderscheid en balans tussen hart en hoofd; beperkende overtuigingen;  invloeden van buitenaf; (zelf)inzicht en bewustzijn;  internaliseren en integreren. Met passie werken en leven.
Ook groepsbijeenkomsten want jij bent niet alleen.

Ingrijpende gebeurtenis

In september 2003 maakte ik een erg ongelukkige val, daarbij verbrijzelde ik mijn calcanius (bot in de hak). Ineens kon ik niet meer lopen en veranderde mijn leven en toekomstbeeld. Vragen die mij bezig hielden: Kan ik in de toekomst nog iets betekenen? Weer werken? Sporten? Leuke dingen doen? Ik kon bijna niets meer, en onduidelijk was hoeveel en wat ga ik nog zou kunnen in de toekomst, en belangrijker wat niet? Dit alles maakte mij, en mijn toekomst, erg onzeker! Ik wilde niemand wegjagen met mijn “gezeur” en verborg mijn zorgen achter een vrolijk masker, ik kwam opgesloten te zitten in mijn eigen (pijn)wereld.

Ik moest hulp leren vragen en ook accepteren: Ik vond het vervelend om afhankelijk te zijn, wilde geen aansteller zijn en voelde me bezwaard omdat ik niets terug kon doen. Als ik niet eens voor mezelf kan zorgen, hoe kan ik dan nog nuttig zijn en iets toevoegen? Ik voldeed niet meer als vrouw, moeder, vriendin… Het duurde een hele tijd voordat ik begon in te zien dat een ander ook plezier kan hebben in hulp geven en ik een ander dus een plezier doe door dit gebaar te ontvangen, zonder me daarover schuldig of bezwaard te voelen. Daaruit spreekt waardering, vriendschap en liefde.

Uiteindelijk hervond ik mijn balans en de weg uit mijn pijn wereld. Het was geen fijne tijd maar wel een die mijn leven op een positieve manier heeft beïnvloed. Het was een waardevolle levenservaring waardoor ik mezelf veel meer ben gaan zien als een heel persoon, ook al is die enkel blijvend stuk. Ik sta nu wat vaker stil bij waar ik sta en wat ik doe, ik weet wat ik kan en belangrijker dat ik waardevol ben om wie ik ben en niet om wat ik doe… het heeft me veel inzichten gebracht.

Tijd voor bezinning
Niets doen is ook iets doen! Het is tijd nemen om na te denken over de toekomst en hoe je verder wil gaan.

De westerse samenleving toont voornamelijk waardering voor de lente (jeugd), de zomer (overdaad) en voor het begin van de herfst (oogst). Het nut van de winter (stilte) wordt makkelijk ‘vergeten’. De nieuwe groei, dus de overdaad en de oogst, kan alleen maar tot stand komen na een lange periode van rust en het stille terugtrekken.